Njamóžomy groniś, až mamy wósebne śěžyšća. Bóžko jo to iluzija. Musymy na wšych pólach politiki prezentne byś. Teke mały lud jo dospołny lud. Smy srjejź strukturneje změny, ze wšyknymi šansami ale teke z móžnymi riziko. Pótrjefijo kubłanje a kulturu rowno tak ako góspopodaŕstwo a wobchowanje serbskego sedleńskego ruma. Wir sind als Volk Teil unserer Heimat und sollten auch von ihr leben können.
Politiske poměry wósebnje w parlamentach su se změnili. Dla togo musymy źěło Serbskeje rady tomu pśiměriś. Wir können nicht mehr davon ausgehen, dass Vertreter*innen aller Fraktionen zu den Ratssitzungen kommen, um sich über sorbische/wendische Belange informieren. Wir müssen daher unsere Themen noch stärker als bisher in die Fachausschüsse bringen. Um uns selber müssen wir uns selber kümmern. Za to jo notne, až wšych 5 cłonkow pśiduceje Serbskeje rady teke intensiwnje zgromadnje źěła a se teke wótpowědnje zapśimjejo.
Som se južo wót 2009–2019 w Serbskej raźe angažěrował, teke ako pśedsedaŕ rady, a wěm, až móžom se do wšakorakich temow zaźěłaś. Mam teke ako wěcywuznaty wobydlaŕ wjele nazgónjenjow na komunalnej parlamentariskej rowninje. Som 20 lět ako ceptaŕ za serbšćinu, šulski teater a nimšćinu źěłał. Som wjele lět cłonk žylojskeje „Pśěze” był a se angažěrujom něnto w spěchowańskem towaristwje dešańskego domowniskego muzeja. Som derje do wšakich kulturnych, kubłańskich a politiskich seśow zawězany.